Bariloche y Torres del Paine; la Ultima Esperanza

Hola Chicos,

Het is weer even geleden dus weer even een update vanuit een zonnig en regenachtig Punta Arenas.

Na het vertrek van Rob en Monique stond onze reis letterlijk in het teken van reizen. 2 Januari zijn we vertrokken richting Patagonie. Zuid Patagonie om precies te zijn. Een stuk land dat omschreven wordt als ¨The final frontier of the New World¨. Eigenlijk gewoon het einde van de wereld. Het is vooral bekend vanwege de imposante pieken van het nationale park Torres del Paine, de gauchos (Zuid-Amerikaanse cowboy) en grote pinguin kolonies.
De reis met de bus duurt een slordige 40 uur vanuit Puerto Montt. Wij hebben de reis in etappes gemaakt. 2 Januari hebben we de bus gepakt richting Bariloche; het ski-mekka van Argentinie. Bariloche is net Zwitserland, de mogelijkheid voor de 'jetset' en de 'rich and famous' Argenitinians om te paraderen over de Mainstreet. 5 Sterren hotels, chique restaurants, warenhuizen vol met chocolade, en souveniers winkels bepalen het straatbeeld. Even buiten Bariloche kan je met een soort van skiliftje naar een panorama uitzichtspunt. Het uitzicht was werkelijk fenomenaal, op de voorgrond felblauwe meren met besneeuwde pieken op de achtergrond(zie foto's!).
Na 2 daagjes werd het weer tijd om onze reis door te zetten richting het zuiden. We hebben wederom de bus gepakt, ditmaal over de befaamde Ruta 40, een gravel weg van meer dan 1000 km richting het zuiden. Onze volgende stop was in het stadje Perito Moreno, niet te verwarren met de bekende gletsjer. PM was een ongelooflijk saaie stad waar de wind vrij spel heeft en er zelfs geen Internet is!! We zijn hier dan ook maar 1 nachtje gebleven. Omdat we de gravel weg zat waren (je wordt de hele tijd door elkaar geschudt) hebben we onze weg vervolgd over de Ruta 3 richting het Rio Gallegos, ook dit ligt in Argentinie. Inmiddels bevonden we ons al enkele dagen in Patagonie, maar we vroegen ons echt af waarom het hier zo fantastisch is? Na 3 dagen bussen hadden we alleen nog maar wind, gras en regen gezien. Stel je voor, je rijdt vanaf de Betuwe naar Zuid-Frankrijk en alles wat je ziet is een weg met ´grasland´ en af een toe een dorpje wat verlaten lijkt, zo zag onze reis er ongeveer uit. Gelukkig veranderde dit toen we van Rio Gallegos naar Punta Arenas reden. We zagen de straat van Magallanes (een befaamde zeeweg waar ook Charles Darwin de elementen heeft getrotseerd) en de besneeuwde toppen kwamen in beeld. Het begon bij ons al een beetje te kriebelen want de reden dat we deze helse reis hebben gemaakt is vanwege het nationale park Torres del Paine. Het toetje van onze reis!!
Vanaf Punta Arenas zijn we de volgende dag weer doorgereisd naar Puerto Natales. Alle toeristen trekken naar Puerto Natales omdat dit stadje geldt als de gateway naar het nationale park. We zitten nu midden in het hoogseizoen en vroegen ons af of niet alles al volgeboekt zou zijn... Na wat informatie ingewonnen te hebben was het toch mogelijk om refugios (hostels in het park) te boeken en dus een hike door het park te maken. Jippie!!
12 Januari begon ons avontuur. Om 07u30 werden we opgehaald door de bus. Na ons gemeld te hebben bij de ´park rangers´ en onze plannen voorgelegd te hebben namen we nog een transfer naar een refugio waar we onze hike zouden starten. Op de 1e dag stond een hike van 20 km op het programma, een pittige tocht van ongeveer 7 uur, voornamelijk omhoog. Om 11 uur gingen we van start bij Refugio las Torres richting de imposante rotspieken waar het park haar naam aan te danken heeft; Dé Torres del Paine! Na 2 uur bereikten we Campamento Chileno waar we onze lunch genuttigd hebben. 2 Uur later arriveerden we bij Base las Torres. Wauw! Wat een immense rotsen, wat een sereniteit, prachtig we werden er stil van. Zittend aan de rand van een meer hebben we genoten van deze granieten pilaren. Ondertussen nog maar een broodje naar binnen gewerkt. Helaas konden we niet langer dan een half uur genieten van deze natuurpracht omdat we weer op tijd terug moesten gaan om op tijd te zijn voor het diner. Het was fantastisch weer en we hebben de hele dag zonnebrand creme moeten smeren. Op het zuidelijk halfrond zit een gat in de ozonlaag waardoor je veel sneller verbrand als op het noordelijk halfrond. Zelfs met bewolkt weer verbrand je levend. Om 1900 uur waren we terug in de Refugio waar een heerlijke douche en eten op ons stonden te wachten.
Helaas hadden we mede wegens tijdgebrek slechts 3 dagen in dit prachtige park waardoor we niet de volledige toeristen route konden lopen, de bekende 'W'. We hebben de zogenoemde 'valse W' gelopen, de eerste V en vervolgens de laatste poot van de W. Hierdoor hebben we toch alle hoogtepunten gezien! :-D
De 2e dag zijn we met een transfer naar refugio Pudeto gegaan. Vanaf het refugio zijn we met een catamarán (een boottocht over Lago Pehoe van een half uur) naar Refugio Paine Grande gegaan, onze ´thuisbasis´ voor 2 dagen. Voordat we de catamarán hebben gepakt zijn we nog snel naar de ´salto grande´ (grote waterval) gelopen. Een vrij brede waterval waar het natuurgeweld maar weer eens ten toon gespreid werd. Na ons geinstalleerd te hebben in het refugio zijn we richting de Valle del Frances gelopen. Een prachtige vallei tussen hoge bergen. Wegens tijdgebrek en het slechte weer zijn we niet helemaal de vallei in gelopen maar slechts een stukje. Ook deze dag wederom 20 km gelopen en de knietjes hadden redelijk wat te verdragen met alle rotsen.
De laatste dag stond in het teken van het lopen naar de Glaciar Grey. Een immense gletsjer van 28 km lang en 270 vierkante kilometer groot. Helaas zat het weer al 2 dagen tegen. Het waaide ongelooflijk hard en ook werden we getergd door de regen, maar gelukkig hebben we de elementen getrotseerd om de hoogtepunten van het park te kunnen bewonderen. Om 08u00 begonnen we met goede moed aan de hike (9 uur en 22 km). Na 2 dagen wandelen waren we al aardig moe en was de wandeling vrij pittig. Na 2 uurtjes klauterden we een heuvel op en doemde de gletsjer voor ons op. Wat een reusachtig ding!! Zo ver je kon kijken een ijsmassa, lang en breed, nog nooit zoiets gezien. Ook zagen we in het Lago Grey ijsschotsen drijven die van de gletsjer af zijn gebroken. Een fascinerend gezicht. Het is mogelijk om met een boot naar de gletsjer te varen. De boot vaart dan met de punt de gletsjer in. De crew geeft de toeristen dan een whiskey, die je vervolgens zelf ´on the rocks´ kunt maken met het ijs van de gletsjer. Helaas was deze tocht boven ons budget... Na nog 2 uurtjes lopen kwamen we bij de gletsjer aan. Jammergenoeg begon het te regen en hebben we slechts enkele minuten kunnen genieten van het uitzicht op de gletsjer. We hebben ons opgewarmd met een theetje in refugio Grey. Vervolgens wederom 3,5 uur gelopen terug naar refugio Paine Grande. Het regende af en toe pijpestelen. Floor haar poncho hield haar bovenlijf droog maar haar voetjes en kuiten werden zeiknat. Gelukkig waren we om 17u00 weer terug in het refugio waar we ons hebben opgewarmd en klaar hebben gemaakt om terug te reizen naar Puerto Natales waar we na konden genieten. De volgende dag weer terug naar Punta Arenas waarvanuit we dot bericht schrijven. Morgen gaan we met het vliegtuig naar Santiago.

Dan nog een paar daagjes in de wereldstad en dan vliegen we weer naar Nederland, dus iedereen:
Hasta la pronto :-) !!

Dikke kus uit het zuiden van de wereld... en tot snel!